Pamiętam, gdy pojawiła mi się pierwsza myśl o studiowaniu psychologii i pracy z drugim człowiekiem.

Byłam wtedy nastolatką i koledzy przychodzili do mnie, żeby porozmawiać o tym co ich trapi. Spędzaliśmy godziny przed moim rodzinnym domem. Oni się otwierali, dużo mówili, a ja chciałam ich zrozumieć. Wtedy nie wiedziałam, że daję im to, czego może im brakować - życzliwe wysłuchanie bez potrzeby oceniania. Zaczęłam wierzyć, że ma to sens i mogę robić to dobrze. Tak od młodzieńczych pragnień, przez konsekwentną naukę i pracę, zaczęłam swoją drogę zawodową jako psycholożka. Droga ta trwa do tej pory.

Mam poczucie, że perspektywa młodych osób - zarówno dzieci jak i młodzieży - bywa czasem trudna do zrozumienia przez otaczający świat.

Usłyszenie ich głosu, potrzeb i pragnień otwiera nowe spojrzenia na to, co się dzieje i co może być wyzwaniem. My, dorośli, nie znamy tego świata, możemy zostać do niego zaproszeni.

Moja walizka doświadczeń edukacyjnych i zawodowych mieści w sobie wiele obszarów. Droga do ich zebrania była różnorodna.

Ukończyłam studia psychologiczne na Uniwersytecie Warszawskim, seksuologię kliniczną oraz przygotowanie pedagogiczne na Uniwersytecie SWPS. Marzyłam o pracy z rodzinami i parami. Chciałam wykorzystać wiedzę seksuologiczną, by wesprzeć osoby w rozmowach o temacie, który bywa tabuizowany.

Jednocześnie zdobywałam jak najwięcej praktyki i doświadczałam różnych obszarów wsparcia psychologicznego – m.in. współpracowałam z organizacjami pozarządowymi, poradniami, ośrodkiem interwencji kryzysowej, a także organizowałam i prowadziłam warsztaty dla dzieci i młodzieży. Pozwoliło mi to na zdobycie szerokiej perspektywy i zrozumienie tego, co i jak chcę robić. To właśnie praca z dziećmi, młodzieżą i młodymi dorosłymi oraz ich rodzicami sprawia mi najwięcej satysfakcji.

Od zawsze ceniłam nieustanny rozwój, w związku z tym stale uzupełniam swoją wiedzę – uczestniczyłam w licznych kursach i szkoleniach (m.in. Porozumienie bez przemocy, Dialog Motywujący, Trening umiejętności społecznych, Urodziłam życie). Szczególnie ważne były dla mnie szkolenia z zakresu Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach, które zmieniły moje spojrzenie na pracę z drugim człowiekiem i wzmocniły znaczenie jego podmiotowości.

Bliskie jest mi stwierdzenie, że jedyna stała w życiu to zmiana.

Zmiana nie zawsze jest przyjemna, czasem prowadzi przez wyboiste ścieżki, przez górki i dołki. Dzięki czerpaniu z naszych zasobów jesteśmy w stanie sobie z nią poradzić i nabrać energii i siły na kolejne wyzwania.